Τι έχει ο Αύγουστος και λυπεί τόσους; Γιατί έχουν γραφτεί τόσα γι’ αυτόν;
Μπαίνει αύριο και μ’ έβαλε σε σκέψεις. Αδειάζει κάθε χρόνο η Αθήνα. Για να
δούμε φέτος. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται πιο όμορφη ή μήπως μου φαίνεται; Φέρνει
και μια θλίψη μαζί του, όμως, ο Αύγουστος, αλήθεια είναι. Βέβαια, για όσους
πάνε διακοπές, μόνο θλίψη δε θα φέρνει φαντάζομαι. Δεν ξέρω, μπερδεμένα τα
σκέφτομαι. Χαίρομαι που αδειάζει η Αθήνα, λυπάμαι που δε θα φύγω κι εγώ να
αδειάσει περισσότερο! Κι έπειτα, μετά τις 20, αρχίζουν οι επιστροφές, κι όλοι
με γεμάτες μπαταρίες, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το "δύσκολο χειμώνα". Θα ‘λεγα
καμία κουβέντα τώρα, αλλά άντε. Ότι το καλοκαίρι τούτο ήταν εύκολο, δηλαδή; Αμ
πώς! Γιατί κοιτώντας πίσω, μου φαίνονται όλα πιο εύκολα; Μήπως γιατί όταν
περνάει ο καιρός και αποκτάς απόσταση απ’ τα πράγματα καταλαβαίνεις ότι τελικά
δεν ήταν και τόσο δύσκολα ή γιατί πραγματικά το παρόν είναι πιο δύσκολο;
