Το κακό που κάνουν τα so called social media είναι κάτι με το οποίο προφανώς θα καταπιαστεί ο ψυχίατρος/κοινωνιολόγος/ιστορικός/ξερόλας του μέλλοντος. Οι επιπτώσεις τους στη διαμόρφωση προσωπικότητας και χαρακτήρα - αναλόγως πιθανόν και της ηλικίας - είναι, όμως, εμφανείς ήδη. Κι εδώ θα 'ρθω εγώ, η τελευταία τρύπα της φλογέρας, να πω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό χρηστών φατσοβιβλίου - που συμπίπτει σαφώς με τον μέσο όρο των ανθρώπων in general - φανερώνει την απελπιστικά απελπισμένη απελπισία του ανθρώπου για προσοχή και επιβεβαίωση. Τι άλλαξε το φατσοβιβλίο; Σου παρέχει μια πλατφόρμα να απλώσεις πάνω τη ματαιοδοξία σου για να συρρεύσουν ορδές φερόντων IQ χαρτοπετσέτας που έχει σκουπίσει μουρουνέλαιο για να επιβεβαιώσουν το είναι σου, την αξία σου, την εξυπάδα σου, την ομορφιά σου, τις γνώσεις σου.
Κι εσύ, εθελοτυφλώντας ότι σε επιβεβαιώνει πλειάδα συνανθρώπων σου, κάνεις ενίσχυση μήκους στο καλάμι που καβαλάς και νομίζεις ότι έπιασες τον παπά από το όσχεο. Μετά, όμως, σηκώνοντας το κεφάλι από το κινητό/λαπτόπι, τρως τη χλέπα της ζωής στα μούτρα και συνειδητοποιείς - ίσως - ότι δεν είσαι η "θεά", "μοντέλο", "couclitsa mou se agapooooooo" και όλα αυτά τα φανταστικοϋπέροχα που διαβάζεις κάτω από τα τσιτάτα και τις φωτογραφίες που αναρτείς. Κι έτσι κοτσάρεις ακουστικά στα αυτιά, σκύβεις πάλι το κεφάλι στο κινητό/λαπτόπι, και συνεχίζεις να ζεις στη θαυμαστή μονομαχία επικράτησης του ηλιθιότερου. Περαστικά μας....
*Τον κανόνα αυτό, βέβαια, επιβεβαιώνουν λαμπρές εξαιρέσεις, ανθρώπων που χρησιμοποιούν το μέσο ίσως για πιο υγιείς λόγους. Αλλά εγώ τώρα φτύνω ολίγη από χολή, δεν θα ευλογήσω γένια.
Θα επανέλθω με τη συνέχεια του δοκιμίου περί μηδενικού δείκτη (συναισθηματικής) ευφυΐας.
