Περί κατακρεούργησης της γλώσσας

Δεν είναι ντροπή να μην ξέρεις να γράφεις ΣΩΣΤΑ Ελληνικά, δεν είναι ντροπή που δεν τα έμαθες, ρε παιδί μου. Ντροπή ξέρεις τι είναι; Να είσαι ημιμαθής και να το παίζεις τέλειος. Θα έπρεπε δηλαδή να ντρέπεσαι, αλλά όχι μόνο δεν ντρέπεσαι, παρά μας τα μοστράρεις πλέον ως σοφά λόγια στο φουμπού να τα καμαρώσουμε. Ως εκ τούτου, ντροπή δεν είναι ούτε η άγνοια. Αλλά είναι κρίμα που ΕΣΤΩ ο περίγυρος δε σε διορθώνει, βρε αδερφέ, για να μάθεις. Να σου πει, ας πούμε, "Κοπελιά, μην ευχαριστείς τον ΚΥΡΙΟ ΓΚΑΤΣΟ που δέχτηκε το αίτημά σου για τη σελίδα του, δεν το δέχτηκε εκείνος προσωπικά. Διότι έχουν ΨΟΦΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΦΑΓΑΝ". Ή να σου πει, "Όχι, Νότα. Η Νορμανδία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΑ δίπλα στη Φινλανδία, είναι περιοχή της Βόρειας Γαλλίας". 

Ακολουθεί μικρό απόσπασμα της προσωπικής συλλογής παρόμοιων διαμαντιώνΕ, και για το τέλος ένα ΠΙΚΡΟΧΟΛΟ - όπως πάντα - σχόλιο της υποφαινόμενης πικρόχολης μπίτσας. 

- "Καλημέρα σε όλους όπου κι αν βρίσκονται". Το κορίτσι δεν κάνει διακρίσεις. Καλημερίζει ΚΑΙ τη Λαπωνία ΚΑΙ το Λιόπεσι ΚΑΙ την Ανδρομέδα ΚΑΙ τα Διαβατά ΚΑΙ το Βερολίνο ΚΑΙ την Κάτω Παναγιά. Και μιας που είμαστε στις "καλημερο-καλησπερο-καλό δείλι, φιλαράκια μου" φάσεις, άλλο ένα...

-"Καλησπέρα σε όλους και όχι μόνο". Εδώ η πικρόχολη μπίτσα δεν έχει σχόλιο. Έχει σιωπή. Ακαμψία. Στράβωμα στόματος. Και πάρεση...

- "Eγώ ως Μαρία πιστεύω...". Το Μαράκι έχει όλη την καλή διάθεση να μας ενημερώσει ως ποια προσωπικότητα εκφράζει άποψη, μην τυχόν και μπερδευτούμε και την περάσουμε για καμία άλλη.

- "Thank you", "Nothing". (Συνηθισμένη στιχομυθία Ελλήνων στο εξωτερικό, η συλλογή μου το έχει σε πολλαπλά αντίγραφα, ανταλλάσσω με κάτι συλλεκτικό, πληροφορίες εντός).

- "Εμένα ο Σάκης στο Άξιον Εστί του Μίκη μού άρεσε πολύ". Εσένα ο Σάκης, μανίτσα, θα σου άρεσε και τον τηλεφωνικό κατάλογο να τραγουδούσε, αλλά το Άξιον Εστί είναι του Ελύτη, εντάξει; 

- "Διακηδεύονται τα συμφέροντά μας". Πριν δια-κηδευτούν βέβαια τα δια-μοιρολογάνε, τα δια-μυρώνουν και τα δια-τοποθετούν στη δια-κάσα. Και δια-ζωή και δια-εμάς.

- "Ότι επιθυμείς". Αν έπαιρνα ένα ευρώ για κάθε φορά που το έχω διορθώσει, τώρα θα ήμανε στις Νήσους Κέιμαν να μαυρίζω το κορμί ανάμεσα σε μπανανόκαρύδες, αλλά είναι όλοι τους σπαγγοραμένοι!

- "Η 21 έτους κόρη μου". Διότι η κόρη είναι 20 ετών και ενός έτους, κατάλαβες; Οπότε, εν συντομία, 21 έτους. Αυτό.

- "Πόσο χρονώ είσαι; Πόσο χρονών είσαι; Πόσων χρονών" Μη σε πικράνω, δεν το θέλω. Αλλά πώς να σου πω ότι δεν το πέτυχες ούτε με την πρώτη ούτε με τη δεύτερη ούτε με την τρίτη; Δε σε θέλει, λέμε. "Πόσων χρόνων", εντάξει; 

- ALL TIME CLASSIC και προσωπικό λατρεμένο: "Γνώμη μου". Στο τέλος ΚΑΘΕ πρότασης. Απαραίτητη διευκρίνιση. Αν έλειπε, μπορεί να μπαίναμε σε σκέψεις: "Μωρέ, λες να εκφράζει τη γνώμη κάποιου άλλου και τη δική του να την κρατάει μυστική; Λες να πάθαμε τέτοια ζημιά;
*Κάπου εδώ νιώθω ψυχαναγκαστικά την ανάγκη να επαναλάβω αυτό που μάλλον θα γίνει το μότο της ζωής μου: Η ΓΝΩΜΗ προϋποθέτει ΓΝΩΣΗ. Διαφορετικά μιλάμε για απόψεις, για τις οποίες ξέρεις τι λένε, έτσι; Ναι. Αυτό. Είναι τόσες όσες και οι... Κι έχουν την ίδια βαρύτητα, may I add.

Και μερικά χύμα, γιατί τελειώνει η χολή και αγχώνομαι: είμασταν, με πολύ αγάπη, από ανέκαθεν, βάση όσων λες,  and list goes on. And on. And on...

Για να σοβαρευτώ για λίγο: Δεν είναι ντροπή το "δεν ξέρω". Είναι σπουδαίο πράγμα να ξέρεις τα όριά σου και να τα παραδέχεσαι. Μόνο έτσι θα πας παρακάτω. Αλλιώς παραμένεις ένα ημιμαθές ταγάρι, κλεισμένο στους τέσσερις τοίχους της ξερολίασής σου. Και, σαφώς, η παιδεία πρέπει να λειτουργεί υποστηρικτικά της μόρφωσης, διαφορετικά είσαι ένας γκασμαδόστοκος, ένα μπαστουνοβλαχομπαρόκ ταγάρι και τίποτε άλλο. 

Για το τέλος, κάτι σχετικό με τη "χολή" (μου): Η χολή -  ή μπιτσιά τέλος πάντων - είναι κακό πράγμα να το κρατάς μέσα σου. Σε βλάπτει. Πρέπει να εξωτερικεύεται. Ψυχαναγκαστικοί γραφιάδες, εριστικά νευρόσπαστα και εμμονικοί με τα λάθη - γραπτά τε και προφορικά - όπως εγώ, διοχετεύουμε αυτή τη χολίτσα σε μια αρμαθιά λεξούλες, τις οποίες ενίοτε αφήνουμε να δούνε κι άλλα μάτια. Για την υποφαινόμενη είναι και ψυχοθεραπευτικό. Για τα άλλα μάτια μπορεί να είναι ενοχλητικό. Σε αυτή την περίπτωση, προτείνονται οι εξής απλές και άμεσες λύσεις: α) κολλύριο, β) κατάποση ξυδιού, αν η όχληση συνεχίσει πέραν της ανάγνωσης των προαναφερθέντων λέξεων.

Τα φιλιά μου