Περί ανέμων και υδάτων....

Όταν όλα τα κοριτσάκια έβλεπαν Κάντι-Κάντι, εσύ ούτε που να τη φτύσεις. Έβλεπες Σπορτ Μπίλι κι αναρωτιόσουν πώς χωρούσαν όλα αυτά τα μπισμπιλίκια στο τόσο δα μικρό τσαντάκι του.

Όταν όλα τα κοριτσάκια έπαιζαν με Μπάρμπι και δώσ' του συνολάκια και δώσ' του σπίτια κι εξοχικά και ποδήλατα και δε συμμαζεύεται, εσύ είχες βαφτίσει το ποδήλατο Χέρμπι (από την ταινία, το Κατσαριδάκι ντε!) και έλιωνες τα γόνατα στις αλάνες με τα αγόρια.

Όταν όλα τα κοριτσάκια άκουγαν New Kids On The Block και έσκιζαν τα φιογκάκια τους με τα λουκουμαδοτεκνάκια, εσύ έκλεινες τα φώτα στο δωμάτιο κι άκουγες στο walkman Βαγγέλη Παπαθανασίου. 

Όταν τα κοριτσάκια ψιλομεγάλωσαν κι άρχισαν να πειραματίζονται με το μακιγιάζ, εσύ είχες συλλογή από ανδρικά αρώματα κι η μάνα σου σου πετούσε κρυφά τα σκισμένα (ανδρικά) πουκάμισα που επέμενες να φοράς μέχρι τελικής ίνας.

Όταν όλοι έτρεχαν στα βιβλιοπωλεία να πάρουν Αλχημιστή και Κώδικα Ντα Βίντσι, εσύ πήγες και πήρες το Η Βερόνικα Αποφασίζει Να Πεθάνει και τους Πεφωτισμένους.

Όταν όλα τα κοριτσάκια χάζευαν τους ξανθούς, καλογυμνασμένους με τα θεληματικά πηγούνια (που ακόμα δεν ξέρω τι εστί θεληματικό πηγούνι), εσύ καψουρευόσουν κάτι δίμετρους, μελαχρινούς μουσάτους (πριν γίνουν μόδα, τσααααακ, μπροστάρης!) 

Για να μην πολυλογώ, αντιδραστικό αγοροκόριτσο από τα γεννοφάσκια σου ή ατομάκι με άποψη ασούμε. Όπως και να το δει κανείς, ακολουθούσε από μικρή - συνειδητά ή όχι - το σοφό γερμανικό ρητό: nur tote Fische schwimmen mit dem Strom. (Επειδή έχω ακούσει το άλλο σοφό ρητό "όταν κάνεις κάτι καλά, μην το κάνεις ποτέ τσάμπα", ΔΕ σας το μεταφράζω χαρ χαρ χαρ)

Μπορεί να μην ισχύει τίποτα από τα προηγούμενα, μπορεί και τα δύο, το σίγουρο είναι ότι δε σε ένοιαζε ποτέ η γνώμη των άλλων. Δηλαδή, δεν πορευόσουν με γνώμωνα αυτήν. "Τι θα πει η γειτονιά" δε σκεφτόσουν ποτέ. Μικρή, απτή απόδειξη ότι πολλάκις πήγες στο περίπτερο με τις πιτζάμες. Γελάς δυνατά, μιλάς μόνη σου όταν οδηγείς, γεννήθηκες ξανθιά αλλά βάφεις χρόνια τα μαλλιά κορακί, σβήνεις το τελευταίο τσιγάρο πριν μπεις στο γυμναστήριο κι ανάβεις το επόμενο με το που βγεις, είσαι πεισματάρα, δεν ξεχνάς τίποτα -για τους ανθρώπους ή τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν - ενώ μπορείς να κάνεις κάποιον να νομίζει ότι τον παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον και να μην έχεις "ακούσει" λέξη, πέφτεις με τα μούτρα σε ό,τι σου κεντρίζει το ενδιαφέρον, βαριέσαι γρήγορα, δεν ξεχνάς ποτέ την πρώτη φορά που διάβασες το απόσπασμα περιγραφής του Ήτον από το "Ταξιδεύοντας στην Αγγλία", δεν περίμενες ποτέ ότι θα ζούσες τελικά στην Αγγλία, γράφεις πάντα, συμπαθείς δύσκολα, αγαπάς δυνατά, αδιαφορείς όταν θυμώνεις ή πονάς, έχεις μεγαλεπήβολα σχέδια, έχεις "πλάτη" πάντα τη μάνα, έχεις μεγάλες απουσίες δίπλα σου, είσαι ξινή, είσαι είρωνας, είσαι παγόβουνο αλλά και βούτυρο (εξαρτάται από τη μέθοδο προσέγγισης).

Είσαι όλα αυτά κι άλλα τόσα. Κάνεις όλα αυτά κι άλλα τόσα. Μα το καλύτερο που έχεις κάνει ίσως ως τώρα είναι ότι άρχισες να σε αγαπάς. Για όλα αυτά που είσαι. Χρειάστηκες ίσως λίγο περισσότερο χρόνο από ό,τι άλλοι, αλλά τα κατάφερες. Δε σε ζυγίζεις πια βάσει όσων θέλουν άλλοι, βάσει όσων άλλοι θεωρούν "σωστά" ή "λάθος". Σε αγαπάς, σου αρκείς, και η γνώμη του κόσμου σε αφήνει παντελώς αδιάφορη. Ίσως γιατί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κατάλαβες ότι καλή, κακή, στραβή, ξινή, γλυκιά, είρωνας, ετοιμόλογη ή στριφνή, τις συνέπειες ΟΛΩΝ αυτών τις λούζεσαι μόνη σου. Οπότε και λόγος δεν πέφτει σε κανέναν πλην εσού!

*λόγος ύπαρξης του παρόντος ουδείς άλλος από το προσωπικόν ενθύμιον. Αν ξεχαστείς, ξαναδιάβασέ το.
**Εσύ, αγαπημένε αναγνώστη (ναι, εσύ ο ένας), παραδειγματίσου. Συμβουλές συνήθως δε δίνω γιατί καταλήγουν σε ρήξεις, αλλά θα δώσω ένα ίχνος: η ζωή είναι μία, η ζωή είναι μικρή, και δεν αξίζει να τη ζεις βάζοντάς σε ζυγαριές άλλων. Δεν αξίζει :) 

Τα φιλιά μου